قرآن مجید در آیه فوق‌الذكر به عظمت خلقت آسمانها و كهكشانها و ستارگان و زمین اشاره می‌كند و در آیات فراوانی انسان را به تفكر و تدبر در آفرینش آسمانها و ستارگان درخشان و تحولات شگرفی كه در اوضاع آنها پدید می‌آید و نظام متقنی كه بر آنها حكمفرماست دعوت می‌كند. درست به دلیل وجود همین نظم است كه قوانین طبیعی مفهوم پیدا می‌كنند. دانشمندان علوم تجربی با تكیه و اعتماد به وجود نظم در طبیعت مشتاقانه در پی كشف قوانین علمی موجود در همه زمینه‌های جهان خلقت هستند.

در یك سری از آیات قرآن كریم به این مسئله كه خلقت تمام موجودات اعم از كوچكترین ذرات اتمی گرفته تا تركیب آنها و گیاهان و جانداران و انسان و زمین و آسمان و كهكشانها و جریان امور همگی آنها روی حساب می‌باشد و دارای اندازه‌ای معین و مشخص و در هر مورد قابل محاسبه دقیق می‌باشند اشاره شده است.

ذیلاً به برخی از این آیات اشاره می‌كنیم:

واما شرح مختصر آیه: در تفسیر نمونه ذیل آیة 40 سورة نساء در خصوص تفسیر «ذرّة» چنین آمده است: ... بعضی گفته‌اند «ذرّه» در اصل اجزاء فوق‌العاده كوچكی از غبار است كه در هوا معلق است، و به هنگام تابش آفتاب از روزنة كوچكی به نقاط تاریك، آشكار می‌شود، ... ولی تدریجاً به هر چیز كوچكی «ذرّه» گفته شده است، و امروز به «اتم» كه كوچكترین جزء اجسام است نیز ذرّه گفته می‌شود- زیرا اگر در سابق آن را به ذرات غبار اطلاق می‌كردند به خاطر این بود كه آن را كوچكترین اجزای جسم تصور می‌نمودند ولی امروز كه ثابت شده كوچكترین اجرای یك «جسم مركب» مولكول و كوچكترین اجزای یك «جسم بسیط» اتمها است كه به مراتب از مولكولها كوچكترند، این نام را در اصطلاح علمی برای «اتم» انتخاب كرده‌‌اند كه نه تنها با چشم دیده نمی‌شود بلكه با قویترین میكروسكوپهای الكترونیكی نیز قابل مشاهده نیست، و وجود آن تنها از طریق فرمولهای علمی و از طریق عكسبرداری‌های خاصی كه با وسایل فوق‌العاده مجهز ]شتاب‌دهنده[ انجام می‌شود اثبات شده است،‌و از آنجا كه «مثقال» به معنی «سنگینی» است، تعبیر «مثقال ذرّه» به معنی سنگینی یك جسم فوق‌العاده كوچك ]جرم یك اتم[ می‌باشد.(1) در المنجد كلمة «ذرّه» به «اتم» معنی شده است.(2) پس كوچكتر از اتم (اصغر من ذلك) در واقع شامل ذرات بنیادی عالم می‌باشد. (الكترونها، پروتونها، نوترونها، فوتونها، لپتونها و كواركها و...) و با عنایت به تفسیر المیزان مراد از كتاب مبین امری است كه نسبتش به موجودات، نسبت برنامة عمل است به خود عمل، و هر موجودی در این كتاب یك نوع اندازه و تقدیر دارد. از این جهت می‌توان حدس زد كه مراد از كتاب مبین، مرتبه واقعی اشیاء و تحقق خارجی آنها می‌باشد كه قابل پذیرفتن هیچگونه تغییر نیست.

جهت دریافت مقاله فایل زیر را دریافت نمایید .